دردا که در دیـارِ شـما دردِ یـار نیست            آنـجـا که دردِ یـار نبـاشـد دیـار نیـست

هر چار فصل سال در اینجا خزانی است            یک روز هم بـرای نمـونه بهـار نیست

اینجا محـبت و شفَـقَـت هر دو مُـرده‌اند            اما به سوگـشان احدی سوگـوار نیست

مهـمـان کجا و بـسـتنِ درهای خـانـه‌ها            بی‌رحم‌تر ز کوفه در این روزگار نیست
بیعت نکرده بیـعـتـشان را شکـسـته‌انـد            جز هانی و حبیب کسی پای کار نیست
بـسـتـنـد انـتـهـای گـذرهـا و غــافـلــنـد            قـوم ابـوتـراب کـه اهـل فـرار نـیـسـت
شب را میان کوچه سحر کرده‌ام، کسی            اینجا شبـیه من به غـریبی دچار نیست
گـفـتم بـیا، نـدیـده بـگـیر و نـیا حـسـین            اینجا کسی برای تو چشم انتظار نیست
شــرمــنــدۀ ربـاب مـکـن تـا ابــد مـرا            کـوفه که جای آمـدنِ شـیرخـوار نیست
یک لحظه در خیالِ خودم غرق بودم و            دیدم به گوشِ دختر تو گـوشوار نیست
دادنـد تـا که نـیـزه بـسـازنـد بـی‌شـمـار            انگـار در سپاه، به جز نیـزه دار نیست
فهمیدم از سکوتِ پر از حرف کوفیان            انـگـار اینکه زنـده بـمـانم قـرار نیست
بـاید که سـر به دار دهـم در هـوای تو            تاوانِ عاشقی به جز از اوج دار نیست